Απολογισμός

Τεράστια λέξη… έννοια… ευθύνη… αντικειμενικότητα, ως προς τον εαυτό μας… ως προς τους γύρω μας. Και φυσικά, δεν μιλάμε για απολογισμό του ποδαριού. Δεν μιλάμε για απολογισμό βολέματος και χαϊδέματος, ειδικά προς τον εαυτούλη μας, που έχει πάντα δίκιο και όλοι οι υπόλοιποι άδικο.
Ο απολογισμός θέλει ΤΣΑΓΑΝΟ.
Μιλάμε για ξεγύμνωμα και σκληρές αλήθειες.
Εδώ και 5 χρόνια, ο δικός μου απολογισμός, έχει σηματοδοτηθεί στις 23 Νοέμβρη λοιπόν…
Κάποιοι θα καταλάβουν και ίσως θελήσουν να ξεκινήσουν την δική τους αναζήτηση εκ των έσω… Κάποιοι άλλοι όχι..
Όσο καλοί και ειλικρινείς άνθρωποι πιστεύουμε πως είμαστε, κάπου το χάνουμε και ας μη το παραδεχόμαστε.
Ναι, πείραξα και πλήγωσα ανθρώπους τη χρονιά που πέρασε.
Ηθελημένα ή αθέλητα συνέβη.
Ναι, είπα ψέματα, για να σώσω και να σωθώ από καταστάσεις και ανθρώπους.
Ναι, αδιαφόρησα για πράγματα που έπρεπε να μην αδιαφορήσω, και ενδιαφέρθηκα για όσα έπρεπε να αδιαφορήσω.
Ναι, αγκάλιασα εχθρούς και δεν αγκάλιασα φίλους.
Ναι, προσπέρασα μόνιμα και ακολούθησα, προσωρινά.
Σκαρφάλωσα σε λάθος όνειρα και γκρέμισα τα δικά μου.
Έκλεισα τα μάτια σε φωτεινές στιγμές και έπαιξα τυφλόμυγα στα σκοτάδια.
Γέλασα ελάχιστα και έκλαψα πολύ.
Εκτίμησα και μίσησα ανθρώπους.
Ξεπούλησα φθηνά και αγόρασα ακριβά.
Δεν χωράνε δικαιολογίες οι απολογισμοί.
Όταν το καρότσι φτάσει στο ταμείο, πρέπει να πληρώσεις, ότι επέλεξες να ψωνίσεις!
Η σημαντικότερη μονάδα μέτρησης του χωροχρόνου στη ζωή μας , είναι η ΣΤΙΓΜΗ.

Μια στιγμή γεννιέσαι, πεθαίνεις, γελάς, κλαις, αρρωσταίνεις, θεραπεύεσαι, αγαπάς, μισείς, ερωτεύεσαι, αδιαφορείς, ξεκουράζεσαι, κουράζεσαι, ονειρεύεσαι, ταξιδεύεις, χωρίζεις, παντρεύεσαι, φεύγεις, έρχεσαι, πετυχαίνεις, αποτυγχάνεις, κερδίζεις, χάνεις, γοητεύεσαι, απογοητεύεσαι, θυμάσαι, ξεχνάς, εμπιστεύεσαι, παγώνεις, δημιουργείς, καταστρέφεις, κρίνεις, κρίνεσαι, αποφασίζεις, αναιρείς, υποχωρείς, αναχωρείς, έρχεσαι, κρατάς και αφήνεις…
Έτσι ακριβώς είναι η στιγμή του απολογισμού.
Πρέπει να ξέρεις τι θα κρατήσεις και τι θα αφήσεις, τι αξίζει και τι όχι, μετά από έναν σκληρό και ειλικρινή απολογισμό, για εσένα και για τους άλλους.
Έχω μάθει να μην τα βάζω ουσιαστικά, με τους ανθρώπους για κανέναν λόγο, όσο κακό και αν μου έχουν κάνει.
Δεν φταίνε αυτοί άλλωστε…
Εγώ τους επέλεξα και τους έδωσα την εξουσία και την ευκαιρία να το πράξουν.
Δεν φταίνε αυτοί, που δεν τους αξιολόγησα σωστά, είτε ενώ έβλεπα… εθελοτυφλούσα.
Δεν φταίνε οι άνθρωποι οι ασεβείς απέναντί μου (με κάθε τρόπο) αφού εγώ συνέχισα να τους σέβομαι.
Δεν φταίνε αυτοί που με κατηγόρησαν πισώπλατα, αφού εγώ τους έβαλα στην καθημερινότητά μου και μοιράστηκα τα όσα ένιωθα και ζούσα.
Δεν φταίνε οι αχάριστοι (φίλοι)? , παρά μόνο εγώ, που τους βοήθησα, στο να μπορούν να έχουν υπόσταση ως αχάριστοι.
Δεν φταίνε οι άνθρωποι που μου φέρθηκαν φθηνά, αφού εγώ μείωσα την αξία μου.
Δεν φταίνε οι ρουφιάνοι, όταν εγώ τους εκμυστηρεύτηκα πράγματα αναβαθμίζοντας τους σε εχέμυθους.
Δεν φταίνε οι άνθρωποι, που εγώ δεν αξιολόγησα σωστά.
Δεν φταίνε οι άνθρωποι, που δεν τους άφησα το περιθώριο να με στηρίξουν, ενώ το ήθελαν.
Δεν φταίνε οι άνθρωποι που δεν με κοίταξαν στα μάτια, αφού εγώ τους επέτρεψα να φοράνε γυαλιά όταν μου μιλούσαν.
Δεν φταίνε αυτοί που μου είπαν ψέματα, αφού εγώ το ψέμα τους, το δεχόμουν ως αλήθεια.
Δεν φταίνε οι άνθρωποι που με θεώρησαν δεδομένο τους, αφού έτσι τους συστήθηκα.
Δεν φταίνε όσοι εμπιστεύτηκα, αφού δεν άξιζαν την εμπιστοσύνη μου.
Ούτε και φταίνε αυτοί που δεν θέλουν να αγαπηθούν και εγώ τους αγάπησα.
Δεν φταίνε όσοι αγνόησαν εμένα, τα θέλω και τα πρέπει μου, αφού εγώ τους έδωσα σημασία.

Απολογισμός…

Απολογισμός, δεν είναι οι μόνιμες δικαιολογίες για την πάρτη μας και οι ευθύνες μόνο για τους άλλους.
Οικογένεια, συγγενείς, παιδιά, γονείς, συντρόφους, συνεργάτες, φίλους, γνωστούς και αγνώστους.
Απολογισμός… Είναι το δικό μας ΤΟΜΑΡΙ , τι δίνει και τι εισπράττει ανάλογα.
Απολογισμός είναι, να διορθώνεις τα δικά σου λάθη, πάθη και να μηδενίζεις τον ανώφελο εγωκεντρισμό σου, να μιλάς με αλήθειες, να εκτιμάς ότι αξίζει, να πετάς ότι σκάρτο (από ανθρώπους, συνήθειες, συμπεριφορές) να σέβεσαι τον εαυτό σου, για να μπορείς να απαιτείς και σεβασμό.
Απολογισμός είναι, να πετάς την καραμέλα, στα όσα σου συμβαίνουν φταίει πάντα ΚΑΠΟΙΟΣ και ΠΟΤΕ ΕΣΥ.
Να σταματήσεις να δηλώνεις θύμα, με πλεόνασμα θυτών γύρω σου.
Σε ότι μας πονάει, σε ότι μας δυσκολεύει, σε ότι μας καταστρέφει, σε ότι μας βαλτώνει, σε ότι μας προδίδει, φταίμε εμείς και μόνο.
Ο καθένας όπως έλεγα πάντα, είναι μάγκας εκεί που το παίρνει.
Μάθε να στηρίζεις αυτούς που σε στηρίζουν ουσιαστικά και όχι εικονικά.
Να μην γίνεσαι το δεκανίκι κανενός και να μην κάνεις δεκανίκι κανέναν.
Να αξιολογείς σωστά τους ανθρώπους σε κάθε επίπεδο της ζωής σου και να τους διαχωρίζεις.
Να ονειρεύεσαι με δικά σου όνειρα και όχι με δανεικά.
Να ζητάς συγνώμη δυνατά με λέξεις και πράξεις, όπου χρειάζεται και αξίζει.
Να επιμένεις στο σωστό και όχι στο λάθος σου.
Να ξεπληρώνεις με ψυχή σε αυτούς που σε κάνουν να χαμογελάς και να απομακρύνεις αυτούς που αδιαφορούν για το δάκρυ σου.
Να μην ξεπουλάς αυτούς που δεν σε πουλάνε.
Να απαιτείς μόνο ότι ΔΙΝΕΙΣ και όχι ότι ΘΕΛΕΙΣ.
Απολογισμός σημαίνει άνθρωπος.
Ζητώ συγνώμη σε όσους άθελά μου, ή θελημένα πλήγωσα.
Ζητώ συγνώμη από όσους με αγαπούν πραγματικά και δεν εισέπραξαν την ανάλογη αγάπη.
Ζητώ συγνώμη, αν αναγκάστηκα ή θέλησα να κάνω λάθος πράγματα.
Ζητώ συγνώμη από όσους άξιζαν και εγώ τους παρέβλεψα.
Ζητώ συγνώμη για όσους αγάπησα και δεν το ήθελαν.
Ζητώ συγνώμη, από αυτούς που με αγάπησαν, αλλά εγώ δεν μπόρεσα να τους αγαπήσω.
Ζητώ συγνώμη από τα παιδιά μου σε ότι έκανα λάθος απέναντί τους.
Ζητώ συγνώμη από τους γονείς μου για όσα τους πλήγωσαν από εμένα.

Την τελευταία συγνώμη όμως, οφείλω να την ζητήσω από τον εαυτό μου, για όσα λάθη έκανα σε εμένα την ίδια…

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όλους εσάς που συνεχίσατε να με αγαπάτε πραγματικά και να με στηρίζετε ουσιαστικά, με όλα τα σωστά και τα λάθη μου, χωρίς να με κρίνετε, να με δικάσετε, και να με τιμωρήσετε.
Εσάς που παραμείνατε πιστοί, αποδεικνύοντας μου σιωπηλά, αλλά με πράξεις, τι σημαίνει ήθος και αγάπη.
Εσάς που δεν με ξεπουλήσατε στα δύσκολα, και αποσυρθήκατε αξιοπρεπώς στα εύκολα, για να μου δώσετε … χώρο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε εσάς τους ελάχιστους, αλλά τόσο μοναδικούς, που με την ύπαρξή σας, την συμπεριφορά και τις πράξεις σας, μου υπενθυμίζετε, πως εκτός από λάθη και λάθος επιλογές και αξιολογήσεις, έχω κάνει και σωστά πράγματα, αξιολογήσεις και επιλογές!
Εύχομαι ο επόμενος απολογισμός μου, του χρόνου την ίδια μέρα, να είναι πιο ανάλαφρος, από όσα και όσους, βαραίνουν τον φετινό μου, με λιγότερα «ΣΥΓΝΩΜΗ» και περισσότερα «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ»… γιατί σας το χρωστάω… μου το χρωστάω… του το ΧΡΩΣΤΑΩ!!

Μπαμπά μου… Αυτή η μέρα, θα σηματοδοτεί πάντα τον απολογισμό μου, γιατί αυτό θα ήθελες σαν μνημόσυνο.
Ήσουν πάντα πολύ περήφανος για εμένα και μου το έλεγες…
Σου υπόσχομαι, πως θα παραμείνεις περήφανος από εκεί ψηλά, γιατί θα κρατάω όσα μου είπες, όσα μου έμαθες, όσα μου δίδαξες…
Και πάντα μου έλεγες:
«Τα πολλά λόγια.. αντιστοιχούν σε μεγάλα ψέματα… Οι μεγάλες αλήθειες είναι οι βουβές πράξεις!»…

Μαρία Β.