Η αγάπη αγγίζεται.. δεν διαβάζεται..

Τώρα που μετράει ώρες, για να αποχωρίσει από τη ζωή μας, το 2018· θα το αποχαιρετίσουμε στο όνομα… Ποιανής άλλης;
Της ΑΓΑΠΗΣ φυσικά!

Αγάπη… Και στο όνομα της τα μεγαλύτερα όνειρα, οι μεγαλύτερες πράξεις, τα πιο μεγάλα εγκλήματα, τα μεγαλύτερα λάθη και πάθη.
Αγάπη… Στο όνομα της συγχώρεσης, οι μεγαλύτερες αμνησίες, οι μεγαλύτερες αφορμές, αιτίες και λόγοι.
Αγάπη… Η «Καλημέρα» του πρωινού και η «Καληνύχτα» στο τέλος της ημέρας…
Αγάπη… Σε άλλους ένα ανεκπλήρωτο όνειρο… και σε άλλους, η επίγεια ευλογία.
Αγάπη… Αυτή που όταν την συναντήσεις, ενώ έρχεται αναπάντεχα και απρόσκλητα, ανοίγει το πιο ερμητικά κλειστό ντουλάπι, για να βγάλει  έξω όλες τις ανομολόγητες ανασφάλειες σου.. Έτσι, για να μπορείς να ονειρεύεσαι και με ανοιχτά τα μάτια… Έτσι, για να αρχίσεις να παίρνεις πλέον αποστάσεις από το άχρωμο χτες σου και να προχωράς στο σήμερα μαζί της.
Αγάπη… Στην αγάπη δεν ισχύει… το σωστό timing. Υπάρχει μόνο  το σε ΘΕΛΩ, εδώ και τώρα. Υπάρχει το θα κάνω τα πάντα για εσένα, ο κόσμος να χαλάσει.  Υπάρχει, το σε θέλω σήμερα, έτσι όπως είσαι.
Αγάπη… Αυτή που φτιάχνει ρόλους και στιγμές, όχι απαραίτητα, νέους ρόλους. Μπορεί να είναι παλιοί, σε νέες μορφές. Γιατί υπάρχουν και οι παλιές αγάπες, εκείνες οι αληθινές, οι αναντικατάστατες, που μέσα από λάθη, χωρισμούς, πόνο, να ξαναγεννιούνται και να σε κάνουν καινούριο άνθρωπο.
Αγάπη… Αυτή που μας κάνει να γεννιόμαστε πολλές φορές και να πεθαίνουμε μία.

Αυτός ο αγαποέρωτας, που δεν χαμπαριάζει από «είχα δουλειά και δεν πρόλαβα» , «έχω οικονομικά προβλήματα και δεν είμαι καλά», «δεν θα μπορέσω απόψε, γιατί είμαι πτώμα»… και πόσα τέτοια… και άλλα τόσα!

Ο αγαποέρωτας φίλοι μου, δεν σε έχει στο περίμενε, παρά μόνο, στο εδώ και τώρα! Σε στήνει μπροστά του και σε αφοπλίζει.
Δεν χρειάζεται χρόνος, γιατί απλά είναι ο ίδιος χρόνος, στιγμή, συναίσθημα, φιλί, άγγιγμα, πάθος, λάθος, σωστό, που ξεγελάει όλα τα ρολόγια του κόσμου, τα «πρέπει», τα «δεν μπορώ» και δεν «κάνει».
Ο αγαποέρωτας δεν είναι… τα αδιάβαστα μηνύματα, τα αναπάντητα «γιατί».
Δεν είναι η άνιση μάχη μεταξύ προσδοκίας και πραγματικότητας.
Δεν είναι το ίδιο να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα, ούτε να περισσεύεις, αλλά και να ζητιανεύεις .
Δεν είναι το πόσες φορές ακόμα, θα γίνεις για το «όταν» και το «εφόσον» του.

Γιατί απλά ο αληθινός αγαποέρωτας…
Ούτε διαβάζεται, ούτε λέγεται… Αγγίζεται ενάντια σε όλους και σε όλα, αν επιβάλλεται!

ΥΓ:  Αφιερωμένο σε κάποια που αγαπώ πάρα πολύ… Σε εμένα και σε όλους εσάς, που το όλα ή τίποτα είναι η σημαία σας για την αληθινή αγάπη και μόνο!

Καλά Χριστούγεννα!

Μαρία Β.