Όλα επιστρέφουν στον Χρόνο τους…

Να γυρνάς σε αυτούς που σε νοσταλγούν και επιμένουν ακόμα για εσένα, όχι μόνο στην απουσία σου, αλλά ακόμα και όταν βρίσκεσαι δίπλα τους.
Σε αυτούς να χαρίζεσαι.
Σε αυτούς να δίνεσαι.
Σε αυτούς να επενδύεις.
Αυτοί ξέρουν να σε νοιάζονται, να σε εκτιμάνε, να σε αγαπάνε. Οι υπόλοιποι περαστικοί, που δεν έφτασαν ποτέ σε εσένα ουσιαστικά και ας τριγυρνάνε γύρω σου.
Να επιλέγεις, όσους σε επιλέγουν για αυτό που είσαι, όχι για αυτό που θα ήθελαν να είσαι.
Σε αυτούς ανήκεις… αυτοί σου ανήκουν…
Αυτοί, που δεν κρατάνε για εσένα, τίποτα ανείπωτο.

Κάποια στιγμή ωριμάζεις και συνειδητοποιείς, πως δεν χρειάζεται να αντιδράς, σε κάθε είδους κατάσταση που δεν σε εμπεριέχει… ουσιαστικά!
Άσε τους ανόητους, να φαίνονται έξυπνοι και μην γίνεσαι μέρος, της ανούσιας εγωκεντρικής αγάπης και ανάγκη τους, σε όποια μορφή.
Μη ζητάς ποτέ πράγματα, λέξεις, αισθήματα, πράξεις .
Ότι σου προσφέρουν μόνο.
Εκεί θα δεις τον άλλον.
Εκεί θα δεις τι είσαι για τον άλλον.
Αλλιώς… σε τι διαφέρεις από έναν ζητιάνο..?
Αν δεν βρίσκεσαι, στη λίστα προτεραιότητας τους, αν δεν έχεις ταυτότητα , στο τι είσαι και ποιος είσαι για αυτούς, ποιο το νόημα.
Μην δίνεις 1000 πράγματα, σε άτομα που ξέρουν να μετρούν, μόνο μέχρι το 10!
Ακολούθα τον νόμο της βαρύτητας στην ζωή σου. Αν κάποιος πέσει στα μάτια σου, μην τον ξανασηκώνεις. Και αν δεν αρέσεις για αυτό που έγινες, ας εκτιμούσαν αυτό που ήσουν.
Όπως είπε και ο Αρκάς, «Όταν έδειχνες το φεγγάρι , ο ηλίθιος κοιτούσε το δάχτυλο»!
Μην γίνεις της ζωής σου, ο περαστικός… που σε ψάχνει ο χωριάτης, για να του δώσεις θάρρος.

Η ζωή είναι «λίγη» και «λήγει».

Αν λοιπόν δεν σε κοιτάξουν, σαν να είσαι «μαγεία», εξαφανίσου.
Τους ανθρώπους που δεν σε χρησιμοποιούν, μην τους χρησιμοποιήσεις ποτέ.
Τους άλλους όμως… απλά, απέλασε τους, γιατί στις ωραίες ψυχές, δεν χωράνε, λαθρομετανάστες.
Μην φθείρεσαι και αγχώνεσαι, από αλλοιωμένους ανθρώπους.
Μην τους κάνεις τη χάρη, να γίνεσαι ίδιος.
Κι αν αυτοί, είναι ανίκανοι , να γίνουν σαν εσένα…τότε γίνε κι εσύ ανίκανος, για αυτούς.
Όλοι ειδικεύονται, στο να ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους.
Το δύσκολο είναι… να ρίξουν ευθύνες, κοιτώντας τον καθρέφτη τους!
Αν δεν σε κυνηγήσουν, όταν αρχίσεις να απομακρύνεσαι, συνέχισε να απομακρύνεσαι.
Οι περισσότεροι από αυτούς συνηθίζουν να λένε: «Μας έχεις ξεχάσει»…
Απαντήστε τους λοιπόν: «Να ξέρετε, δεν είμαι εγώ που σας ξέχασε… Αλλά εσείς που δεν ενδιαφερθήκατε να δείτε, τι γίνεται με εμένα και σε εμένα, όταν χάθηκα από την ζωή σας»!

Όλα έχουν επιστροφή.
Το ξέρω… και το ξέρετε…
Στην ώρα λοιπόν αυτής της ΣΤΡΟΦΗΣ, της ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ, για τον κάθε έναν από αυτούς, εσύ μείνε η ΕΠΙΓΡΑΦΗ στην ιστορία τους, και άσε τους άλλους, να γίνουν η ΔΙΑΓΡΑΦΗ στην δική σου.

Και να θυμάσαι…
Η δική σου επιγραφή θα γράφει:

«Θα τους λείψεις, όταν αποτύχουν να σε αντικαταστήσουν…»

Γιατί τα λόγια που λένε απλά όλοι, δεν κοστίζουν τίποτα.
Οι πράξεις όμως, απαιτούν δέσμευση.
Και οι συνεπείς… είναι λίγοι!

Μαρία Β.